Budowa i funkcje korzenia

Część orgnizmu roślinnego do wykonywania ściśle okreśłonych funkcji i zbudowane z tkanek nazywanych organami. organy wegetatywne - korzeń, łodyga i liście - zapweniają roślinie wzrost i rozwój.

Budowa i funkcje korzenia

Korzeń jest organem służacym głównie do: U rośłin lądowych spotyka ise dwa rodzaje systemów korzeniowych: system palowy i system wiązkowy. System palowy występuje u kiększości roślin nagonasiennych i dwuliściennych. Wyróżnia się w nik korzeń główny, rosnący pionowo w dół oraz wyrastające z niego korzenie boczne, zazwyczaj krótsze i cieńsze od korzenia głównego. U paprotników i roślin jednoliściennych wykształcił się system wiązkowy.
budowa korzenia

Budowa pierwotna korzenia

Charakterystyczną cechą ryzodermy jest wytwarzanie włośników. Kora pierwotna to warstwa komórek tkanki miękiszowej. Najbardziej wewnętrzną warstwę kory pierwotnej stanowi pojedynczy pierścień komórek nazywany śródskórną. Jego zdaniem jest czynna regulacja przepływu wody w poprzek korzenia - od włośników do tkanek przewodzących. Walec osiowy zajmuje tylną część korzenia. Jego zewnętrzną warstwą graniczną ze śródskórnią, jest okolnica.
Odpowiada ona m.in. za tworzenie sie korzeni bocznych. Wnetrze walca osiowego zajmują tkanka miękiszowa oraz tkanki przewodzące, które tworzą wiązki łyka pierwotnego i drewna pierwotnego. Układ wiązek łyka i drewna jest naprzemianległy. Pierwotna budowa anatomiczna zachowuje się w korzeniach większości paprotników i u części okrytonasiennych, których korzenie nie przyrastają na grubość.

Budowa wtórna korzenia

Budowa wtórna korzenia to wynik działania merystermów bocznych: kambium i fellogenu, wywodzących się z tkanek walca osiowego. Odpowiadają one za przyrost korzenia na grubość.
Kambium korzenia powstaje z miękiszu oddzielającego wiązki drewna pierwotnego i łyka pierwotnego. Fragmenty kambium łączą się ze sobą w pierścień odkładający do wnętrza drewno wtórne, a na zewnątrz - łyko wtórne
etapy przyrostu korzenia na grubość

Modyfikacje budowy i funkcje korzeni

Korzeń spichrzowy Grube i mięsiste korzenie magazynujące w komórkach miękiszu substancje odżywcze. Umożliwiają roślinie przetrwanie zimy oraz wzrost i rozwój jej organów nadziemnych wiosną. Występują u wielu roślin dwuletnich np. marchwi.
Korzenie podporowe Korzenie przybyszowe wyrastają z łodygi nad siemią i ukośnie wrastające w podłoże. Ich główna funkcja to dodatkowe stabilizowanie rośliny. Występują u roślin o niezbyt głębokim systemie korzeniowym, rosnących w grząskim podłożu np. u mangowców
Korzenie czepne Korzenie przytwierdzające rośliny do podpór którymi w naturalnym środowisku są często pnie i gałęzie drzew. Występują u epifitów i pnączy np. u bluszczu
Korzenie powietrzne korzenie swobodnie zwisające w powietrzu wchłaniające wodę deszczową lub zawartą w powietrzu parę wodną (służy im do tego celu wielowarstwowa skórka zbudowana z martwych komórek otoczonych porowatymi ścianami). Wystepują u niektórych epifitów, np. u storczyków
Ssawki korzenie wrastające do tkanek rośliny żywicielskiej. Służą do pobierania wody z solami minerlanymi, a niekiedy - produktów fotosyntezy. Występują u roślin pasożytniczych np. u jemioły
Korzenie oddechowe pionowe, wystające z gleby odgałęzienia podziemnego systemu korzeniowego, służące do pobierania tlenu. Występują u roślin rosnących w ciepłm klimacie na terenach bagnistych np. u cypryśnika błotnego