Łodyga jest roślinnym organem wegetatywnym. Jej funkcje polegaja na :
Łodyga wraz z wyrastającymi z niej liśćmi tworzy pęd. Liście są osadzone na łodydze w pewnych odstępach. Miejsca, z których biorą początek, są często zgrubiałe i nazywa się je węzłami. Odcineki łodygi znajdujące się między węzłami to międzywęźla.
Wzrost łodygi na długość oraz jej rozgałęzienie sie nastepuje w miejscach, gdzie znajdują sie pąki. Pąk wierzchołkowy jest umiejscowiony na szczycie łodygo i decyduje o wzroście rosliny na długość. Pąki boczne najczęścien tworzą się w kątach liści i umożliwiają powstanie odgałęzień bocznych.
Układ tkanek charakterystycznych dla łodygo o budowie pierwotnej jest wynikiem aktywności stożka wzrostu łodygi. W budowie pierwotnej łodygi, podobnie jak w wypadku korzenia, wyróżnia się: skórkę, korę pierwotną i walec osiowy.
Skórka pędu (epiderma) stanowi zewnętrzną okrywę łodygi. Zaopatrzona w aparaty szparkkowee odgrywa istotną rolę w procesie wymiany gazowej. Kora pierwotna znajdująca się pod skórą jest znacznie mniejsza niż w korzeniu. Oprócz tkanki miękiszowe mogą w niej występować psama zwaecicy, grupy komórek twardzicy oraz komórki wyszielnicze.
Walec osiowy jest główną częścia łodygi. W jego skład wchodza oprócz tkanki miękiszowej, tkanki przewodzące, które tworzą wiązki łyka pierwotnego i drewna pierwotnego. Wiązki łyka i drewna w łodydze są zwykle ułożone naprzeciwlegle.
Przyrost wtórny łodygi rozpoczyna się od wytworzenia pierścienia kambium. Powstaje on w wyniku połączenia pasm Kambium wiązkowego (znajdującegos sie w obrębie wiązek przewodzących) z pasmami kambium międzywiązkowego. Intensywne podziały komórek kambium powodują odkładanie się wtórnych tkanek przewodzącyh. W efekcie wiązkowy układ pierwotnych tkanek przewodząych zostaje zastapiony grubym cylindrem drewna wtórnego i znacznie cieńszym cylindrem łyka wtórnego. Niektóre komórki kambium różnicują się w wąskie paskam komórek miękiszowych, tworząc wtórne promienie rdzeniowe. W przyrastającej na grubość łodydze funkcje okrywające przejmuje korkowica. Jest ona efektem aktywniści fellogenum powstającego najczęściej z kory pierwotnej.
W zależności od stopnia trwałości wyróżnia się łodygi zielone i łodygi zdrewniałe. Łodygi zielone są delikatne, soczytste i żyją tylko jeden sezon wegetacyjny. Natomiast łodygi zdrewniałe często osiągają znaczną grubość i są trwałe.
| Kłącza |
| Rozłogi |
| Bulwy |
| Wąsy |
| Łodygi spichrzowe |
| Ciernie |